Μάριος Γκόλιας
Αν ένα παιδί ζει στην κριτική, μαθαίνει να καταδικάζει. Αν ένα παιδί ζει στην εχθρότητα, μαθαίνει να τσακώνεται. Αν ένα παιδί ζει στην γελοιοποίηση, μαθαίνει
Μικρό μου ρόδο πάλευες πάντοτε μόνο μέσα στη φωτιά και είχες ανάμεσα στα πέταλά σου ένα που δεν το άγγιζε η φθορά κι είχες ανάμεσα
Δεν θα σου ευχηθώ να έχεις μια υπέροχη χρονιά όπου όλα είναι καλά. Αυτή είναι μια σκέψη ουτοπική, παιδιάστικη και φαντασιακή.
Σου εύχομαι να είσαι ευτυχισμένος σε όποια συνθήκη κι αν πρέπει να ζεις.
Ας είναι η ευτυχία ο τρόπος, όχι ο στόχος…
σε τούτη την διαστολική συμμετρική κίνηση πάνω στη σφαίρα του κόσμου, απλώνουμε τα χέρια και δεν φτάνουν πια στον άλλο… δεν κόντυναν τα χέρια μας, εμείς αλλάζουμε θέση… κάθε μέρα, κάθε χρονιά όλο και περισσότερο…
Θέλω να μάθω αν θα σταθείς στο κέντρο της φωτιάς μαζί μου και δε θ’ αποτραβηχτείς.
Θέλω να μάθω τι σε στηρίζει από μέσα σου όταν όλα τα’ άλλα καταρρέουν.
Θέλω να μάθω αν μπορείς να είσαι μόνος με τον εαυτό σου κι αν στ’ αλήθεια ευχαριστιέσαι την παρέα που σου κρατάς στις άδειες στιγμές.
Η ζωή είναι ένα ταξίδι. Το Σύμπαν γνωρίζει τι έχεις ανάγκη… γιατί όλα γίνονται για κάποιο λόγο. Μέσα στην καρδιά του ο άνθρωπος χαράσσει το ταξίδι του. Όμως στο τέλος συνειδητοποιεί πως το σύμπαν έχει καθορίσει τι είναι το καλύτερο γι’ αυτόν…
Δεν υπάρχει μονάχα η συνωμοσία του σκότους… υπάρχει και η ‘εφεδρεία’ του φωτός… και αυτή δεν τη βιώνεις ‘αντιθετικά’ ή ‘αποφατικά’ ή αντίδρομα. Είναι μια
Να σου αρνούνται το βλέμμα κι εσύ να μην ρίχνεις το φταίξιμο στα μάτια Να ξημερώνει η νύχτα κι εσύ να μη θρηνείς την ημέρα
